Święty Franciszek z Paoli, pochodzący z Kalabrii, założył Zakon Minimów pod koniec XV wieku. Dokonał wielu cudów, w tym uzdrowień, a jego sława stopniowo rozprzestrzeniała się i dotarła aż na francuski dwór króla Ludwika XI. Doświadczając udręki pod koniec życia i obawiając się śmierci bardziej niż czegokolwiek innego, król kazał wezwać mnicha z Kalabrii do swojego zamku, aby ten go uzdrowił. Otrzymawszy prośbę króla za pośrednictwem papieża, św. Franciszek z Paoli opuścił rodzinną Kalabrię i udał się do Francji na dwór królewski. Po drodze, podczas długiej podróży z południowych Włoch do Paryża, uzdrowił wielu ludzi z zarazy.

Franciszek z Paoli zaprzyjaźnił się z Ludwikiem XI w ostatnich miesiącach jego życia i pomógł mu odejść w pokoju z samym sobą, rodziną i Bogiem. Następnie pozostał na dworze francuskim przez wiele lat, stając się w szczególności doradcą jego syna Karola VIII, który zasiadał wówczas na tronie. W ramach wdzięczności za pomoc udzieloną ojcu, ten ostatni zaoferował minimitom wzgórze Pincio. Tak powstał francuski klasztor królewski Trinità dei Monti.

Zakon Minimitów to zakon braci, założony we Włoszech przez św. Franciszka z Paoli. Bracia nazywają się minimitami, ponieważ chcą być jeszcze mniejsi niż Bracia Mniejsi (np. franciszkanie lub dominikanie). Dlatego do trzech tradycyjnych ślubów zakonnych (ubóstwo, czystość, posłuszeństwo) dodają ślub wieczystego postu, czyli stałego rytmu ciężkiej pracy i ograniczenia jedzenia. Minimici noszą na pasach sznur z czterema węzłami, świadczącymi o ich czterech ślubach, jak widać na obrazie z przodu. Motto zakonu, „Caritas” (Miłość), które według tradycji zostało przekazane św. Franciszkowi z Paoli przez Archanioła Michała, można znaleźć w różnych miejscach kościoła. W tej kaplicy jest ono związane z liliami (będącymi symbolem Królestwa Francji), co świadczy o uprzywilejowanej relacji między św. Franciszkiem z Paoli a Koroną Francuską.

Pierwotnie w tym miejscu znajdował się ołtarz przypisywany Fabrizio Chiari, który został zastąpiony słynnym obrazem „Przekazanie kluczy św. Piotrowi”, namalowanym przez Ingresa w latach 1817-1820. Obraz ten został szybko zauważony i zapewnił artyście rozgłos. Malarz, opuszczając Włochy, zabrał obraz ze sobą, pozostawiając kaplicę bez głównego dzieła. Oryginał znajduje się obecnie w Muzeum Ingresa w Montauban, podczas gdy klasztor zadowala się kopią, wykonaną przez J.G. Murata w 1841 r. i wystawioną po lewej stronie.

W XIX wieku zgromadzenie sióstr Sacre Coeur, odpowiedzialne za klasztor Trinità dei Monti, postanowiło odnowić wystrój kościoła – w szczególności poprzez obrazy nawiązujące do zakonu założycielskiego klasztoru, czyli minimitów. W ten sposób jedna z nich namalowała obraz przedstawiający św. Franciszka z Paoli z jego tradycyjnymi atrybutami: habitem z kapturem, dużą laską, sznurem z czterema węzłami i mottem „Caritas”. Obraz ten został wykonany na drewnianych deskach, które służyły jako łóżko świętego.